سه مصیبت

بسم الله الرحمن الرحیم

امام زین‌ العابدین(علیه السلام) فرمودند :

بیچاره فرزند آدم …

هر روز سه مصیبت به او مى رسد و حتى از یکی از آنها پند نمى گیرد که اگر پند میگرفت، سختی  هاو کار دنیا

بر او آسان مى شد.

مصیبت اول: هر روز از عمر او کم میشود در صورتى که اگر از مال او چیزى کم گردد اندوهگین مى شود؛

درحالیکه مال جایگزین دارد، اما عمر از دست رفته جبران نمى شود.

مصیبت دوم: روزیش را به طور کامل دریافت میکند، که اگر از راه حلال باشد باید حساب پس دهد و اگرحرام

باشد کیفر میبیند.

مصیبت سوم: از اینها بزرگتر است

پرسیدند: “آن چیست؟”

فرمود: «هیچ روزى را به شب نمى رساند مگر این که یک منزل به آخرت نزدیک شده است، 

اما نمى داند به سوى بهشت یا به سوى آتش؟

منبع :منبع‌الاختصاص؛ص۳۴۲

خانه تکانی آخر سال زمین

همیشه حس کردم اسفند ماه خانه تکانی زمینه

خدارفتگان همه رو بیامرزه 

ولی اصلا جالب نیست 

تو فصل رویش وزایش تو فصل بهار کسی بره وخلعت آخرت رو تنش کنن

بازم همه چی دست خداست دیگه  !!

فردا چندمین تشییعی هست که باید در اون شرکت کنم

وروزی هم دیگرانی که هنوز فرصت زیستن دارن به تشییع من خواهند آمد 

ان شا الله اونقدر آبرو داشته باشم که بیان ولا اقل یه صلوات وفاتحه ای برای روحم نثار کنن

.

.

.

اینروزها دقیق تر به خاکهایی که روی تابوت ریخته میشه نگاه می کنم 

وحال وروز کسی که زیر خروارها خاک بزودی از یادها وذهنها بیرون میره 

یادم از روزهایی مییاد که از مراسم خاکسپاری وحشت داشتم 

 وروحم انگار چنگ می خورد وله می شد 

اما الان دیگه یه امر  عادی شده

 و از قبل معلوم بود 

که بعد دوروز از اخرین تشییع دوباره باید اماده زفتن به مزارها بشم  

.

خدایا خودت ایمان واعتقادم رو محکم کن 

همه چی دست خودته 

وخواهشا نظر لطفت رو از من برندار 

ای خدای مهربانم

با دست خالی

* دزدی به مزرعه‎ای رفت و جوالی را همراه خود برد. اوّل مقداری کدوحلوایی و هندوانه و خربزه در جوال ریخت، بعد مقداری سیب و سیب زمینی و بادمجان و خیار، و روی آن مقداری سبزی‎های مختلف مثل تره و ریحان، درِ جوال را بست و آماده‌ی فرار شد. ناگهان صاحب مزرعه با نوکرهایش رسیدند. نوکرها دزد را گرفتند و به درختی بستند و از ارباب پرسیدند با او چه کنیم. ارباب دستور داد هر چه داخل جوال است، یکی یکی بیرون بیاورند و به سر دزد بزنند. و نوکرها مشغول شدند و سبزی‎های لطیف را که روی جوال بود یکی یکی برداشتند و به سر دزد می‎زدند، ولی دزد گریه می‎کرد و می‎گفت

: اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً: «خدایا آخر و عاقبت کارهای ما را ختم به خیر کن». چون می‎دانست آخر کار چیزهایی مثل کدوحلوایی و هندوانه و خربزه را که اوّل در جوال ریخته، بر سرش خواهند زد. در آخرت هم همان چیزهایی را باید متحمّل شویم که در دنیا در جوالمان ریخته‎ایم. البته دوست اهل بیت علیهم‎السّلام ته جوالش سوراخ است و عملی را، چه صالح و چه ناصالح، ذخیره نمی‎کند. همان‎طور که امیرالمؤمنین علیه‎السّلام بر کفن سلمان با انگشت نوشتند:

وَفَدْتُ عَلَی الْکَریمِ بِغَیْرِ زادٍ           مِنَ الْحَسَناتِ وَ الْقَلْبِ السَّلیمِ»

(بدون زاد و توشه‎ای از کارهای خوب و قلب سلیم بر خدای کریم وارد شدم.)

 سیّئات را استغفار می‎کند: التّائبُ مِن الذَّنْبِ کَمَن لا ذَنْبَ لَهُ: «کسی که از گناه پشیمان و تائب باشد، مثل کسی است که گناهی ندارد». حسنات را هم کار خدا می‎داند، نه کار خودش: مَا اَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللهِ: «هر خوبی و حسنه‎ای که به تو رسید، از خداست». بنابراین دوست اهل بیت دست خالی است. خدا هم دست خالی‎ها را دوست دارد؛ چون کسی که بر فرد کریم وارد می‎شود، زشت است همراه خود زاد و توشه‎ای بردارد.

الهی دستانم خالی خالی است تهی از زاد وتوشه ای هر چه هست آن تست

وقت کاشت

الآن وقت کاشت است 

ای نفس ؛

حواست هست؟

دیر بجنبی

میبینی وقت تمام شده و 

هیچ محصولی نداری برای برداشت...

بذر دنیایت که مرغوب باشدآخرتت آباد می شود

کارنامه