صراط علی

پنج شنبه ساعت دو ونیم بعدازظهر

مشغول خواندن فاتحه وپخش خیرات برای اموات بودم که مردی میانسال باچهره ای تقریبا آفتاب سوخته در حالی که نایلونی کوچک در دست داشت به طرف ما می آمد .نزدیک تر که شد با صدایی غرا وکوبنده در حالی که شکلات تعارف میکرد رو به ماکرده وگفت خدا اموات شمارو رحمت کنه دعا کنین دعا کنین صراط علی هم شهید بشه .

یکهو دلم ریخت .بغض کردم وهمه کسانی که انجا حضور داشتند با تعجب نگاهش می کردند .

تند تند راه می رفت وسر هر مزاری که می رسید گفته اش را تکرار می کرد .بازهم صدایش می آمد

"دعا کنین صراط علی جانشین سردار بشه .دعا کنین بره با دشمن بجنگه وشهید بشه "

شاید دهها بار این جملات رو تکرار کرد ومن غبطه خوردم کاش اینقدر شجاعت داشتم که به همه التماس کنم تا برایم دعای شهادت کنن اما هنوز خجالت میکشم

البته به خیلی ها وازجمله خانوادم علنی گفتم که آرزوم شهادته اما هنوز خیلیا نمیدونن که من روزی ان شا الله شهید میشم چون میدونم خدا خیلی دوسم داره

وتا حالا همه آرزوهامو برآورده کرده

اما نکته مهمی که هست اینه که خون سردار برکاتش زیاده واینکه شوق شهادت رو در دل خیلی ها بیدار کرده جای شک نداره واینکه میینم دخترای کلاسمم دارن پای ورقه هاشون امضا میزنن

"در آرزوی شهادت "

ویه درسی که تازه بهش رسیدیم ودر مورد هویت هست یکی از بچه ها نوشته بود شهید مورد علاقم سردار سلیمانیه

ومن حسابی کیف کردم .

خیلی وقته چیزی ننوشتم میدونم خیلی ساده نوشتم وپراز اشکال .به بزرگی خودتون ببخشید