ذره وکمتر از ذره

به نام خالق بی همتا 

انسان اشرف موجودات در نظام کاینات ذره وکمتر از ذره ای بیش نیست 

وگاهی چه می شود که همین ذره ی بی مقدار که نام اشرف مخلوقات را به یدک میکشد ناگاه از دماغ فیل می افتد 

وچنان غرری سراپایش را می گیرد که گویا ساکن ابدی این مسافر خانه ی بی در وپیکر است 

کهکشانها وعوالم همه در برابر همان روح خدایی موجود در تن آدمی تعظیم می کند اما 

خود آدمیزاده در بربر نفسش تعظیم کرده وبرده ی هواوهوس برده ی جاه ومقام ومکنت ومال شده 

تناقض عجیبی است  

پ.ن کوتاه بیا آدمیزاد بزودی باید همه چی رو بزاری وبری 

بد نیست کمی متواضع باشی ای  موجود دوپا

بی خبر

آدمی را ز شرف تاج کرامت به سر است

حیف و صد حیف که بیچاره ز خود بی خبر است.

انسان

امام علی علیه السلام :

خداوند، ملائکه را از نیروى عقل محض ، 

حیوانات را از غرائز و شهوات محض و انسان را ترکیبى از هر دو آفرید. 

آن کس که نیروى اندیشه و فکرش ‍ بر شهوتش غلبه کند، 

از ملائکه برتر و آن کس که نیروى شهوت و غریزه اش ‍ بر قوه عقل

 غالب شود از حیوانات پست تر است .

 ( بحارالانوار، ج 57، ص 299، حدیث 5 )

اشتباه انسان ها

واقعا مشکل خیلی از ما انسانها این است که:

همانقدر که مسخره می کنیم احترام نمی گذاریم

همانقدر که اشتباه میکنیم تفکر نمیکنیم

همانقدر که عیب میبینیم برطرف نمی کنیم

همانقدر که از رونق می اندازیم رونق نمی بخشیم

همانقدر که کینه به دل می گیریم محبت نمی کنیم

همانقدر که حرف میزنیم عمل نمی کنیم

همانقدر که می گریانیم شاد نمیکنیم

همانقدر که ویران میکنیم آباد نمیکنیم

همانقدر که کهنه میکنیم تازگی نمی بخشیم

همانقدر که دور میشویم نزدیک نمی کنیم

همانقدر که آلوده میکنیم پاک نمیکنیم

از نظر ما همیشه دیگران مقصرند ما گناه نمیکنیم!

آن سوی نداشتن ها

ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻣﻮﺟﻮﺩیست

ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﮑﺴﺖ،

ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ

ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﻧﺪاشتن ﻫﺎ،

ﺧﺪﺍﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺶ

جبران ﻫﻤﻪٔ نداشتن ﻫﺎﺳﺖ؛

خدا می بیند

ألَم یَعلَم بِأنّ اللّه یَرى 

آیا انسان نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟

إنّ ربّک لَبِالمِرصاد

قطعاً پروردگار تو در کمینگاه است .