پروردگارا!....ای آرامش هستی ام!
حالا که ذره ذره طبیعت همه در سجده و رکوع اند.........
اکنون که بادها در آرامش سحری تو را زمزمه می کنند......
و بادیه ها در سکوت بکر خود تو را می جویند..........
درختان، شاخه هاشان را به دامان آسمانت سپرده اند....
و مرغان سحری به نیایش تو مشغولند....
این منم! با کوله باری از غفلت و گناه و این توئی! ای بزرگ ستودنی....
با دستانی پر از کتیبه های غفار الذنوب و ستارالعیوبت
تو می بخشی و من آب می شوم در شرمندگی خودم! ...وااااااااای !!!!
پس مگذار که ماه رجب را با اینهمه درخشش و نور افشانی اش....
که سراسر عشق بازی با توست و مسئلت از بارگاه مقدست ...
براحتی از دست دهم...................
مگذار مهربان من!.................
رحم کن ای خدا!..........تنهایم مگذار..... . ای یکتا پروردگار من!...