داستان یک نخست وزیر

داستان کوتاه

ساعد مراغه ای از نخست وزیران دوران پهلوی نقل کرده بود :

 زمانی که نایب کنسول شدم با خوشحالی پیش زنم آمدم

 و این خبر داغ را به اطلاع سرکار خانم رساندم.

 اما وی با بی اعتنایی تمام سری جنباند و گفت:

 "خاک بر سرت کنند؛ فلانی کنسول است؛ تو نایب کنسولی؟!"

گذشت و چندی بعد کنسول شدیم و رفتیم پیش خانم. آن هم با قیافه ایی حق به جانب. ..

باز خانم ما را تحویل نگرفت و گفت

: "خاک بر سرت کنند؛ فلانی معاون وزارت امور خارجه است و تو کنسولی؟!"

شدیم معاون وزارت امور خارجه که خانم باز گفت

: "خاک بر سرت؛ فلانی وزیر امور خارجه است و تو ...؟!"

شدیم وزیر امور خارجه و گفت: "فلانی نخست وزیر است ... خاک بر سرت کنند!!!"

القصه آنکه شدیم نخست وزیر و این بار با گام های مطمئن به خانه رفتم

 و منتظر بودم که خانم حسابی یکه بخورد و به عذر خواهی بیفتد.

تا این خبر را دادم به من نگاهی کرد؛ سری جنباند و آهی کشید و گفت:

 "خاک بر سر ملتی که تو نخست وزیرش باشی"