هنر ساده بودن

بعد مدتها میخوام یه چیزی بنویسم که داره ذهنم رو قلقلک میده

اونم اینه که میشه ساده حرف زد اما خیلی دلچسب وآرامبخش

میشه لباس ساده پوشید اما خیلی شیک وتروتمیز به نظر رسید

به نظرم این خودش یه هنر بزرگه که ساده باشی وساده فکر کنی

آدمایی که عادت کردن همه چیز رو پیچیده کنن ودوروبریهارو پیچیده ببینن دارن به خودشون ظلم میکنن

قبلنا گاهی که تنها میشدم فکر میکردم چرا من مثل آدم های موفق نیستم .چرا نمیتونم خوب ورسا صحبت کنم

یا اینکه جذاب باشم وبه قولی مجلس گرم کن!اما الان دیگه اینجوری فکر نمیکنم

خوشحالم از اینکه ساده به دنیا اومدم ساده زندگی کردم وساده دارم زندگیمو ادامه میدم

خوشحالم از اینکه طبق مدروز لباس نمیپوشم گرچه به مذاق خیلیا خوش نمییاد .رنگ سال برام مهم نیست

هیچ طلا وجواهری به سروگردنم آویزون نیست .ودر بیشتر مواقع سکوت میکنم ونظر نمیدم

حتی ناراحت نیستم از اینکه مورد توجه نباشم

شاید خنده دار باشه اما رضایت درونی که از خودم دارم برام تعجب آوره با اینهمه بی شیله پیله بودن چطور میشه راضی بود ؟

خب اینم یه جورشه دیگه .

وقتی همکارامو میبینم که گاهی فقط به فکر رنگ مانتو وتغییرچهره وآرایش وظرف وظروف خونه ان تاسف میخورم

حرفای زیادی تو دلم قلمبه شده اما سکوت میکنم .

دنیا خیلی فریبنده است خیلی زیاااااد .ومسلما ماهم در امان نیستیم

خدایا خودت کمک کن