ذهن آرام

 

روزی کشاورزی متوجه شدساعتش را در انبار علوفه گم کرده است.

ساعتی معمولی امّا با خاطره ای از گذشته و ارزشی عاطفی بود.

 بعداز آن که در میان علوفه بسیار جستجو کرد و آن را نیافت

از گروهی ازکودکان که در بیرون انبار مشغول بازی بودند مدد خواست

و وعده داد  که هر کسی آن را پیدا کند جایزه ای دریافت نماید.

 کودکان به محض این که موضوع جایزه مطرح شد به درون انبار هجوم آوردند

و تمامی کپّه های علف و یونجه را گشتند امّا باز هم ساعت پیدا نشد.

کودکان از انبار بیرون رفتند و درست موقعی که کشاورز از ادامۀ جستجو نومید شده بود

، پسرکی نزد او آمد و از وی خواست به اوفرصتی دیگر بدهد.

 کشاورز نگاهی به او انداخت و با خود اندیشید، "چرا که نه؟ به هرحال، کودکی صادق به نظر میرسد."