احادبث قدسی

ای فرزند آدم...

تندی نکن با کسی که تو را بر او مسلط کردند تا با تو تندی نکنم.

در نهان و نیز هنگام شادمانی به یاد من باش تا در غفلت‌ها به یادت باشم.

آن‌ گاه که در برابر من به نماز می‌ ایستی،شتاب نکن.

 هر ‌که از بندگان گناهکارم نزد تو آمد و به تو پناه برد، بگو خوش آمدی و آسوده شدی، چه جایگاه بزرگی است پیشگاه خداوند جهان. و بر ایشان آمرزش بخواه ...

ای فرزند آدم!

 خودت را محو بندگی من کن تا دلت را پر از بی‌ نیازی کنم...

ای فرزند آدم....

 هر زمان که مرا بخوانی و به من اُمید داشته باشی.... تمام آنچه که برگردن توست می بخشم و اگر به وسعت زمین همراه با گناه به پیش من آیی ، من به وسعت زمین همراه با مغفرت به نزد تو می آیم ، مادامی که شرک نورزی ، و اگر مرتکب گناه شوی بنحوی که گناهانت به مرز آسمان برسد سپس استغفار کنی ، تو را خواهم بخشید.

ای فرزند آدم ....

حاجت از من می طلبی ولی من بر آورده نمی کنم ، چرا که به منافع تو آگاهم و می دانم این را که از من می خواهی ضرر به تو می زند ... سپس تو نسبت به خواسته ات اصرار می کنی ، در نتیجه آنچه که می خواهی به تو می دهم. آنگاه از همان داده هایم بر معصیت و گناه کمک می جویی. پس اراده می کنم که آبروی تو را بریزم و تو دست به دعا بلند می کنی و من آبروی تو را حفظ می کنم. چقدر با تو با خوبی برخورد کنم و تو چقدر با بدی و زشتی با من معامله می کنی.

نزدیک است نسبت به تو به گونه ای خشمگین شوم که بعد از آن هیچگاه راضی نگردم.

ای فرزند آدم ...

چرا انصاف نمی دهی ؛ من بوسیله نعمتهای خود ، محبوب تو می شوم و تو بوسیله گناهان در نزد من مبغوض می شوی ، خیر و رحمت من به سوی تو نازل می گردد و شرّت به سوی من بالا میاید و پیوسته فرشته ای بزرگوار در هر شب و روز برایم عمل قبیحت را گزارش می دهد. 

 اگر وصف خود را از دیگری بشنوی و حال آنکه ندانی مورد نظر ، خودت می باشی ...هر آینه نسبت به چنین فردی خشمگین خواهی شد.

پس در آنچه که به تو امر نمودم مرا اطاعت کن و آنچه صلاح توست به من نیاموز.

ای فرزند آدم...

 لحظه ای در صبح مرا یاد کن و لحظه ای در عصر ، هرچه خواهی به تو می دهم.....

 در هر روز رزق و روزی می رسد و حال آنکه تو غم روزی می خوری و حال آنکه از عمرت کم می شود ولی تو محزون نمی شوی ، به دنبال چیزی هستی که تو را طاغی و یاغی می کند و حال آنکه در نزد تو چیزی است که کفایت امرت را می نماید.

ای فرزند آدم ...

مرا در پیشگاه مردم یاد کن ...

در این صورت تو را یاد خواهم کرد در پیشگاهی که بهتر از پیشگاهی که تو مرا یاد کردی باشد.

ای فرزند آدم...

 مرا در حال خشم و غضب یاد کن در این صورت تو را در حال خشم و غضب خود یاد می کنم و بر تو سخت نخواهم گرفت در وقتی که سخت خواهم گرفت...

از یاری رساندن من راضی باش زیرا یاری دادن من به تو بهتر از یاری دادن خود برای خودت می باشد.

ای فرزند آدم ؟

خود را برای بندگی من مهیّا نما در این صورت قلب تو را بی نیاز خواهم کرد و تو را بسوی خواسته هایت واگذار نخواهم کرد و بر من واجب خواهد بود که حاجت تو را بجا آورم و قلب تو را مملو از خوف و ترس از خود می کنم و اگر برای بندگی من خود را مهیّا نسازی ، قلب تو را مشغول به دنیا خواهم کرد سپس حاجت تو را بجا نخواهم آورد و تو را به خواسته هایت واگذار خواهم کرد.

آری...

 هرگونه که می خواهی باش ، همانگونه که وام می دهی همانگونه نیز وام می گیری ، هر کس به رزق قلیل الهی رضایت دهد خداوند عمل خوبِ کم او را قبول می کند و هر کس به حلال اندک راضی باشد سوال و پرسش او سبک خواهد شد و کاسبی او پاکیزه خواهد شد و از گناهان خارج خواهد شد.

ای فرزند آدم ؟ 

هر روز که می گذرد از ایّام عمرت کم می گردد و تو خبر نداری... و هر روز ، روزی من به تو می رسد ولی تو شکر آن را به جای نمی آوری ، نه به کم قانع می شوی و نه به زیاد سیر می گردی.

ای فرزند آدم....

 چه خوب مولائی هستم من و چه بد بنده ای هستی تو. ( هرگاه ) از من خواسته ای داشتی به تو عطا کردم و بدی های تو را یکی پس از دیگری می پوشانم ، من از تو خجالت می کشم ولی تو از من حیا نمی کنی........