گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی
دوست ما را و همه جنت و فردوس شما را
امیر مؤمنان(ع) نیز در این باره می فرماید: گروهی خدا را به امید بخشش پرستش کردند که عبادت بازرگانان است؛ گروهی او را از روی ترس عبادت کردند که این عبادت بردگان است و گروهی خدا را از روی سپاسگزاری پرستیدند که این عبادت آزادگان است.
این مقام اخیر، مقام محبوبان و مخلصان است که تنها مقصد هر عملی را خداوند و خدایی شدن خود قرار داده اند. از این رو خداوند تنها عملی را ارزشمند می شمارد که با خلوص و اخلاص همراه باشد. اگر کار نیکی انجام می گیرد می بایست نیت نیک شخص، خداوند باشد و اینکه شخص با این عمل به خداوند تقرب جوید و خدایی شود و اسمای سرشته در ذات خویش را فعلیت بخشد